Zmiany

Przesadziłam. Dość już tego opierniczania się. Zamierzam stworzyć plan działania i realizować go. Gdy w ciągu danego dnia zrobię to, co należy, przyjdzie czas na leniuchowanie.

Mam całkiem niezapisany zeszyt. Nie wiedziałam, co z nim zrobić, ale niedawno mnie olśniło. Przecież mogę tam napisać listę rzeczy do zrobienia. I oczywiście po jakimś czasie skreślać to, z czym się uporałam.

Przez najbliższe kilka dni zamierzam odpocząć od ludzi. Na razie zawiadomiłam o tym na Twarzoksiążce takiego jednego, co dobija się do mnie kilka razy dziennie (i chyba mnie podrywa). Raczej zrozumiał. Nie ma nic bardziej wkurwiającego niż migająca wciąż na zielono dioda, podczas gdy na przykład sprzątam. Nie da się jej wyłączyć, choć teoretycznie taka opcja istnieje. No ale tylko teoretycznie.

Przydałoby się również ograniczenie czasu spędzonego w Internetach. Naprawdę to, co wypisują na Bezużytecznej nie jest mi potrzebne do życia. To samo tyczy się również oglądania pierdyliarda zdjęć na Instagramie, czy zadawania wujkowi Google pytań, na które nikt nie zna odpowiedzi. I generalnie wielu innych rzeczy. Oczywiście nie zamierzam zniknąć z blogosfery, tym bardziej, że ostatnio coś wena mnie nie opuszcza. I dalej będę odwiedzać Wasze blogi.

Spróbuję jutro wstać przynajmniej godzinę wcześniej i zacząć działać. Bez żadnych cholernych wymówek, że od jutra. Bo potem będę to odkładać w nieskończoność i ani się obejrzę, a miną lata bezsensownego siedzenia na dupie i moje życie będzie bez sensu. A przecież tak nie musi być, prawda?

Gimbazjum

Co pamiętam z gimnazjum? Dyskoteki, na których królowały "Kanikuły". Szkolny chór. Wychowawczynię narzekającą na niezgranie klasy (i z którą miałam świetny kontakt). Opieprz od wuefistki za czerwone paznokcie. Rankingi typu "w której klasie żadna dziewczyna się nie umalowała". Jaranie się sezonowymi hitami Eski. Złote Myśli, które miało wiele osób i wszędzie były te same pytania. Pisanie liścików na lekcjach. "Hej hej ch..." śpiewane przez chłopaków na niemieckim, przy germanistce ofkors. Śmieszne (a może głupie?) napisy na ścianach damskiej łazienki. Wagary polegające na zwiewaniu do pobliskiego supermarketu. Czytanie Bravo i Popcornu oraz chwalenie się wiedzą o celebrytach nabytą tamże. No dobra, jednak nie było tak fajnie.

Guma do żucia i cola lądujące na moich włosach. Wysypana przez dwie starsze dziewczyny zawartość mojego plecaka, gdy ludzie wysiadali na przystanku pod szkołą. Moje buty i piórnik ginące w nieznanych okolicznościach, pewnie jeszcze parę innych rzeczy (w tym napisana przeze mnie kartkówka). Pomazana długopisem przez pewnego debila bluzka (na szczęście się doprała jakoś). Szarpanie za włosy przez kilku kolesi. "To dlatego, byśmy się z niej nie śmiali", powiedziane przez kogoś, gdy próbowałam chodzić normalnie. Spodnie przypalone przez kogoś zapalniczką. Kopnięcie mnie przez kogoś z całej siły w tyłek na którejś dyskotece. Śmiech, drwiny, przedrzeźnianie. Dzwonienie do mnie dla jaj. Wynajdywanie każdego możliwego powodu do wyśmiania (małe usta, brak cycków, noszenie okularów, itp.). Otaczanie mnie w ciasnym kole przez paru chłopaków, których nawet nie znałam...

Pewnie byłoby tego jeszcze więcej. Pytanie, czy coś zrobiłam tym ludziom? Nie. Po prostu ktoś wyróżniający się w jakiś sposób może mieć przesrane. Ja byłam zbyt spokojna i zbyt wrażliwa. Chociaż minęło ileś tam lat, nie zapomniałam. I pewnie ten najgorszy okres w moim życiu sprawił, że mam totalnie zrytą psychikę i praktycznie zerowe życie towarzyskie. No ale nie spędzam całych dni na durnym użalaniu się nad sobą.

Kryzys, dół czy co tam...

Od dłuższego czasu brakuje mi pomysłów na wpisy. Nie wiem, jak to do cholery możliwe. Jeszcze nie tak dawno temu miałam w zanadrzu kilka tematów, z których ostatecznie wybierałam jeden, a teraz ani me, ani be. W dodatku od kilku dni, jak nie dłużej, trzyma się mnie coś w rodzaju doła. Najchętniej przespałabym całe dnie. Może to jest powodem braku weny? Od wczoraj szukam w Internetach jakichś inspiracji czy czego. W końcu dawno nie pojawił się normalny wpis. Bezskutecznie. Może to tylko chwilowy kryzys? Może za kilka dni czy miesiąc znów kolejne tematy nie dadzą mi spokoju? Tak czy owak zamierzam nadal odwiedzać Wasze blogi. Zawsze możecie też do mnie pisać na avanturnica4@onet.eu. Trzymajcie się!