Ale się zmieniłam!

Zebrało mi się na wspomnienia. Chyba każdy tak czasem ma, co nie? Może i w ciągu ostatnich kilku lat moje życie się nie zmieniło, ale ja owszem.

Ci, co śledzą moje durnowate zapiski od czasów poprzedniego bloga, wiedzą, że jeszcze kilka lat temu byłam zapatrzona w Avril Lavigne i to do tego stopnia, że rozjaśniłam włosy, a oczy podkreślałam grubymi krechami. Poza tym w szafie pojawiło się więcej czarnych ciuchów. Oczywiście miałam jej wszystkie płyty i kupowałam też każdą gazetę, w której była choćby najmniejsza wzmianka na temat mojej idolki. W sumie nie żałuję tych kilku lat, bo to właśnie Avril zawdzięczam szersze zainteresowanie rockowymi brzmieniami, no i wciąż uwielbiam czerń. Jednak kopiowanie do bólu kogoś z moich muzycznych ulubieńców jest obecnie dla mnie czymś śmiesznym, głupim.

Próbowałam zrobić z siebie kogoś innego, kogo szkolni znajomi by zaakceptowali. Za wszelką cenę starałam się zwrócić na siebie uwagę fajnymi ciuchami czy jakimiś durnymi tekstami o chlaniu w ostatni weekend. W sumie nie ogarniam, jak mogłam chcieć zaimponować ludziom, z którymi tak naprawdę niewiele mnie łączyło.

Bardziej dbam o porządek. No nie stałam się nagle jakąś pedantką, jednak w okolicach mojego łóżka trudne do znalezienia są jakieś papierki po cukierkach. Jakoś z miesiąc temu pozbyłam się także chyba ze stu gazet. Wiadomo, darzyłam je pewnym sentymentem, bo wiązały się ze wspomnieniami najbardziej porąbanego okresu w moim życiu, jednak uznałam, że najwyższa pora pozbyć się ich, bo i tak do niczego już mi się nie przydadzą, tym bardziej, że już dawno nie bawiłam się w wymiany artykułów czy plakatów. Jednak nie wywaliłam wszystkich gazet, które posiadam. Może kiedyś?

Słuchałam w kółko Avril, Paramore czy Sum 41. Nie stroniłam też od tej durnej Eski. Teraz lubię poznawać nowych wykonawców/zespoły. Jestem naprawdę otwarta na muzykę i nie twierdzę tak jak kiedyś, że czegoś na pewno nie polubię. No z wyjątkiem disco polo czy techno. I muszę stwierdzić, że więcej niż połowy tego, czego aktualnie słucham, jeszcze rok czy dwa lata temu nie mogłabym znieść.

Może i te zmiany nie są widoczne gołym okiem dla ludzi, którzy mnie nie znają, jednak jestem z nich zadowolona.