Jak się trzyma Piotrków w czasach zarazy?

Ostatni raz w Piotrkowie Trybunalskim byłam 9 marca, czyli w ostatnich momentach, kiedy to nikt jeszcze nie używał hasztagu #zostańwdomu czy jak mu tam, a życie toczyło się w miarę normalnie. A że 12 maja była już od jakiegoś czasu inna rzeczywistość, zastanawiałam się, co tam zastanę.

Piotrków przywitał mnie napisem FUCK CORONA na jednym z przystanków autobusowych. I słusznie, niech to spierdala łącznie z newsami napisanymi tak, by co podatniejsi ludzie żyli w strachu.

I zaczęła się nauka miasta na nowo. Najpierw poczta. Nie wiedziałam oczywiście, jak ona teraz funkcjonuje tutaj. Zapoznałam się z informacją na drzwiach, która właściwie nic nowego mi powiedziała. Ot, trzeba zachować dystans.
Dwóch panów stało przed wejściem. Czyżby kolejka? Na szczęście nie. No to zdecydowałam się wejść, po czym ktoś w rodzaju strażnika (?) zapytał, co chcę załatwić. Powiedziałam, po czym wskazał mi odpowiednie stanowisko.

Po wyjściu z poczty szłam w stronę rynku i okolic. Gdy już tam dotarłam, stwierdziłam, że w zasadzie niewiele się zmieniło. Księgarnia była już otwarta. Niedługo to samo miało się też stać z pubami i restauracjami. Pod Skyy Pubem widziałam kilka zaparkowanych aut. Trochę ludzi kręciło się po rynku. I miło było ponownie zobaczyć wszelkie urokliwe kamienice. Krótki spacer i w tył zwrot, bo niestety nie miałam zbyt wiele czasu. Ale niebawem tu wrócę.

Przyszedł czas na odwiedzenie Piotrkowskiego Centrum Lansu, czyli Focusa. Nie zamierzałam tu spędzić zbyt wiele czasu i tak też się stało. W końcu zamknęli (tymczasowo lub na stałe) Empik, więc po co miałam szlajać się dłużej?
W galerii nie było jakichś dzikich tłumów, co tłumaczę tym, że był wtorek, a nie sobota. W życiu nie uwierzę, że ludzie nagle przewartościowali swoje życie, czego następstwem miało być zaprzestanie nieskończonej konsumpcji. Kłamałabym jednak twierdząc, że to potępiam. Bo nie.
Niezbędne zakupy udało mi się ogarnąć szybko i obyło się bez zaglądania mi potem do torby, w dodatku z pytaniem, czy te rzeczy są mi naprawdę potrzebne. Zresztą nie wierzyłam, by takie incydenty faktycznie miały miejsce.

Gdziekolwiek bym nie była, jakoś policjanci nie czaili się na każdym rogu, choć zdarzali się nieliczni ludzie popitalający bez maseczek. Ale i to mnie nie zaskoczyło. Media (i nakręceni ludzie) lubią wyolbrzymiać sprawę. Ewentualnie żyję we własnej bańce.

Skoro już byłam w Piotrkowie (i niedługo będę ponownie), czy oznacza to dla mnie powrót do normalności? Chyba nie do końca. Jeszcze...