Słowa, nie odchodźcie!

Istnieje coś, co mogłabym wpisać jako kolejny punkt na liście pt. "Co mnie wkurwia". Nie chodzi tym razem o kogoś z rodziny (ups, jednak trochę chodzi) czy nielicznych znajomych. Nie mam też na myśli kiepskiej pogody, czy disco polo. No to o co mi do diabła chodzi?

Wkurwia mnie niemożność napisania kolejnego tekstu na blogu, kiedy tylko mam na to ochotę. Już pomijam fakt, że mam tak zjebanego neta, że starcza na 3 tygodnie i muszę czekać do 5. dnia każdego miesiąca, by z powrotem przyspieszył. Bardziej wnerwia mnie to, że najlepsze pomysły na wpisy docierają do mojego pustego łba o nieprzyzwoicie późnej porze, kiedy to normalne osobniki już śpią, albo przynajmniej próbują zasnąć. Niestety dzielę pokój z młodszą siostrą, która usiłuje się wyspać, bo jutro znowu rusza do szkoły. Niemożliwe jest więc uruchomienie komputera. Powiecie, że mogę jeszcze blogować z telefonu. Fakt, prawie miesiąc temu Szajsung niespodziewanie "ożył", inaczej nie męczyłabym codziennie przez parę godzin Lasta. Mam też aplikację niezbędną do pisania bzdetów z telefonu. Sytuacja przedstawia się jednak następująco: siedzę sobie cichutko z telefonem, a ta kretynka drze ryj, bo nie śpię. Nieważne, że starsi rano wstają, jaśnie księżniczka najwyraźniej uważa, że ton jej głosu jest ważniejszy. I potem jeszcze matka się do mnie dowala. A ja przecież siedzę cicho! A potem budzę się rano wkurwiona, bo nie pamiętam ani słowa z tego, co parę godzin wcześniej wymyśliłam. Fuck! No, wyżaliłam się i już mi lepiej.

PS. Niektórzy z Was narzekali na zbyt małą czcionkę. Prośba rozpatrzona pozytywnie :)